حالتی است که در آن فک بالا و پایین به صورت ناهماهنگ قرار گرفته اند، یعنی یا فک بالا جلو است یا فک پایین عقب است یا ترکیبی از این دو حالت دیده می شود. نیمرخ صورت یا پروفایل این افراد به سمت convex یا محدب پیش می رود.
اگر بیمار در سنین قبل از بلوغ مراجعه نماید می توان با دستگاه های ارتودنسی فک پایین را به جلو و فک بالا را به عقب هدایت نمود و ناهنجاری را درمان کرد. در صورتیکه بیمار بعد از بلوغ و یا سنین بزرگسالی با این نوع ناهنجاری به متخصص ارتودنسی مراجعه نماید، تصحیح فکین دیگر توسط ارتودنسی بدون جراحی امکان پذیر نمی باشد و در صورتیکه ناهنجاری شدید نباید با تغییر موقعیت دندان ها توسط ارتودنسی ثابت می توان ظاهربیمار را بهبود بخشید. اما چنانچه ناهنجاری شدید باشد یرای تغییر موقعیت فک بیمار نیاز به ارتودنسی به همراه جراحی خواهد داشت.
این نوع ناهنجاری به دو دسته Division 1 و Division 2 تقسیم می شود:
Class II Division 1: در این ناهنجاری بیمار دارای اورجت زیاد شده (increased overjet) می باشد به طوریکه بین دو فک اختلاف قابل توجهی وجود دارد.
Class II Division 2: در این ناهنجاری دندان های جلویی فک بالا به صورت عمودی و یا به سمت عقب قرار دارند و بیمار دارای دیپ بایت شدید (Deep overbite) می باشد . اگر چه در این نوع ناهنجاری بین دو فک اختلاف وجود دارد اما چون دندان های جلویی فک بالا به صورت عمودی و یا به سمت عقب شیب دارند اختلاف دو فک کمتر به نظر می رسد ولیکن شلوغی دندان های فک بالا و دیپ بایت شدید مشهود می باشد.
